Het Spinoza Kwartet dankt zijn ontstaan aan het feit dat in 1993 Elisabeth Perry gevraagd werd een strijkkwartet te vormen voor een concert in het Vincent van Gogh museum in Amsterdam. Het kwartet richtte zich op het Engelse en klassieke repertoire en had daarmee veel succes. Zo nam het cd’s op met het vierde strijkkwartet van Michael Nyman en het pianokwintet van Margot Wright. Naast violiste Elisabeth Perry bestaat het Spinoza Kwartet uit Richard Wolfe, viool, Prunella Pacey, altviool en Michael Stirling, cello.
Zondagmiddag 13 februari gaven het Spinoza Quartet en klarinettiste Nancy Braithwaite een concert waarvan vooral het laatste deel een weldaad betekende voor romantische zielen. In een goedgevulde dorpskerk begonnen Elisabeth Perry en Richard Wolfe, viool, Prunella Pacey, altviool en Michael Stirling, cello, met het 10e strijkkwartet van Ludwig van Beethoven. Dit diepgravende werk kreeg een aandachtige uitvoering waarbij het hechte samenspel intense momenten opleverde. Vooral het tweede deel vormde een volmaakte eenheid.
Hierna volgde een uitvoering van het klarinetkwintet van de Nederlandse componist Tristan Keuris. Dit weinig gehoorde, intrigerende kwintet werd geschreven voor klarinettist George Pieterson en het Orlandokwartet. Deze middag hoorden we strak en mooi samenspel.
Na de pauze gaven alle musici een uitvoering van het klarinetkwintet
van Johannes Brahms, een van de hoogtepunten uit de romantiek. Dit op
het spel van Richard Mühlfeld geïnspireerde werk werd op betoverende
wijze ten gehore gebracht. Het fabelachtige spel van Nancy Braithwaite
zou Brahms ongetwijfeld tot meer composities voor klarinet
geïnspireerd hebben. Het Spinoza Quartet accompagneerde subliem en
fluweelzacht. Hoogtepunt vormde het tweede deel waarin door
hartstochtelijk samenspel het aardse bestaan en de liefde in volmaakte
helderheid verklaard leken te worden.
Jan van Hasselt
Zie het het programma