Zondagmiddag 19 april vond het laatste Kromme Rijn Concert plaats van het seizoen 2008/2009. In de oude dorpskerk van Bunnik luisterde een talrijk publiek naar het Spinozakwartet, bestaande uit Elisabeth Perry en Richard Wolfe viool, Prunella Pacey altviool en Michael Sterling cello en pianist Jonathan Waleson. In lijn met de rode draad van het seizoen speelden zij twee Engelse werken en één continentaal stuk.
Begonnen werd met de Drie Divertimenti voor strijkkwartet uit 1936 van Benjamin Britten. Deze belangrijke en vernieuwende componist schreef de drie korte stukken als bewerking van delen van een niet gepubliceerd strijkkwartet Go play, boy, play, uit zijn studententijd. De interessante maar lastige stukken doen het latere meesterschap van Britten in dit genre reeds vermoeden. Ze kregen een sublieme uitvoering waar het speelplezier vanaf straalde.
Als tweede werk voor de pauze klonk het verassende pianokwintet uit 1932 van Margot Wright. Deze weinig bekende componiste, moeder van de altvioliste Prunella Pacey, heeft een klein maar aantrekkelijk oeuvre nagelaten. Het hier gespeelde kwintet is één van de hoogtepunten daarin. Het stuk kreeg door integer en oplettend samenspel de liefdevolle uitvoering die het verdient.
Het concert sloot na de pauze af met een uitbundige uitvoering van het imposante pianokwintet opus 34 van de grootmeester van de romantiek Johannes Brahms. Het stuk kent een bijzondere voorgeschiedenis. Brahms schreef het werk in 1861 aanvankelijk als strijkkwintet, werkte het later om tot sonate voor twee piano's en eindigde in 1864 met de uiteindelijke versie voor pianokwintet. In dit veelgespeelde werk is de voorliefde van Bramhs voor zijn voorgangers Beethoven en Schubert duidelijk hoorbaar. Het kwintet heeft hier en daar orkestrale allure. De weelderige en rijkgeschakeerde uitvoering vormde een waardig slot van dit interessante concertseizoen.
Jan van Hasselt